Mierzowice

Kościół p.w. św. Franciszka

Mierzowice – wieś pięknie położona w północno-wschodniej części gminy otoczona z jednej strony Rezerwatem Brekinii z drugiej obszarem chronionym - Korytarz Ekologiczny Mierzowice. Wieś liczy 324 mieszkańców, znajduje się w niej: kościół wzniesiony w latach 80-tych w miejscu starego kościoła ewangelickiego, zabytkowy nieczynny cmentarz, wiejski dom kultury wybudowany w ramach programu odnowy wsi z wykorzystaniem środków unijnych i oddany do użytku w 2008r., leśniczówka oraz sklep. We wsi funkcjonuje kilka dużych gospodarstw rolnych w tym parę nastawionych na produkcję zwierzęcą, jest duży sad i gospodarstwo agroturystyczne
Mierzowice są wsią o średniowiecznym pochodzeniu. W urbarzu z 1410r. zawierającym wykaz posiadłości klasztoru trzebnickiego zawarte były informacje o wsi. Liczyła ona wówczas 24 łany. Na początku XVI w. właścicielami folwarku w Mierzowicach była rodzina Tschetschke. Majątek zmieniał często właścicieli.
Już w 1376r. w dokumencie kardynała Joanna wymieniony został pleban kościoła w Merschewicz , świadczy to zatem, że we wsi był kościół. Z przekazów wiadomo, że była to niewielka budowla drewniana, która ok. 1655r. została gruntownie odremontowana. Kościół ewangelicki o konstrukcji drewnianej został wzniesiony w 1694r., fundatorką kościoła była właścicielka majątku Anna Elizabeth von Hochberg. W latach 1700- 1707 kościół przejęli katolicy. W 1864r. z powodu szkód wyrządzonych przez pożar przemurowano zachodnią ścianę, w 1812 dokonano napraw organów a w 1913 r. miało miejsce dalsze przemurowanie ścian kościoła i pokryto dach dachówką. We wnętrzu kościoła znajdował się ołtarz typu architektonicznego z obrazem centralnym przedstawiającym scenę Narodzin Chrystusa pochodzącym prawdopodobnie z okresu budowy kościoła. Przy kościele funkcjonowała szkoła, do której uczęszczały również dzieci z Gromadzynia. W 1792r. spłonął od uderzenia piorunem budynek szkoły. Jeszcze w tym samym roku wzniesiono nową szkołę, którą rozbudowano w 1858r. Do gminy ewangelickiej należały również dom kantora, stary cmentarz przy kościele w centrum wsi i nowy założony w 1911r. i otoczony murem wzniesionym przez miejscowego przedsiębiorcę budowlanego Augusta Hellena, który też spoczął na tym cmentarzu jako pierwszy oraz łąka i kawałek lasu i gospodarstwo przyległe do domu kantora.
Mierzowice posiadały zabudowę rozłożoną po obu stronach drogi biegnącej w kierunku wschód – zachód i znajdowały się tam domy ludności wiejskiej o różnym stopniu zamożności, na przemian gospodarstwa kmieci, zagrodników i chałupników. Od 1913r. droga została wybrukowana, zaś już znacznie wcześniej (XVIII w. ) była obsadzona lipami, podobnie teren kościoła. Od niej odbiegały równolegle odcinki w kierunkach północnym i południowym, przy których znajdowały się gospodarstwa nowszego pochodzenia. Mniej więcej w połowie drogi, pośród domów stał kościół, na wschód od niego stał dom parafialny, dom kantora i szkoła. Majątek położony był pośrodku wschodniej połowy północnego szeregu zabudowy wsi. Stąd też wiódł kawałek wybrukowanej drogi ku trasie Mierzowice – Lisowice. W dolnej wsi znajdował się park dominialny, zaś w górnej staw przy karczmie. Wcześniej funkcjonująca cegielnia została przekształcona w tartak . Większość mieszkańców wsi zajmowała się rolnictwem, ale funkcjonowali wśród nich także: młynarz, browarnik, handlarz bydłem, stelmach, kramarz. W 1933r. we wsi znajdowały się: rzeźnia, dwie piekarnie, dwa sklepy, dwie gospody, dwie plantacje ogórków, tartak, zakład budowlany, stolarnia wytwarzająca meble oraz kuźnia.
Obecnie spośród ważnych dla historycznego układu wsi budowli nie istnieją kościół oraz większości budynków należących do gminy ewangelickiej. Znacznemu zniszczeniu uległy także obiekty dawnego majątku.

• Tekst pochodzi ze strony Gmina Prochowice

Epitafia na murze kościelnym

Epitafium Ursuli Haugwitz † 1618

Epitafium Ursuli von Haugwitz zd. von Abschatz, żony Hansa Joachima von Haugwitz, pana na Gromadzyniu, zmarłej 29 listopada 1618 roku w wieku 33 lat.

Napis dookoła płyty:
IOB 19ICH WEIS DAS MEINER Io SER LEBE VNDERWIRDMICH HERNACH A S DES ERDEN AVFFERWECKEN VND WERDE D....... MIT DIESER MEINER HAVT VMBSEBEN WERDEN VND WERDE IN MEINEM FLEISCH GOTT SEHEN

Inskrypcja modlitewna u góry:
J. TIMOTH. 2
DAS WEB WIRD
SEEG DVRCH KINDER
ZEVGENSO SIE
BLEIBET IM GLAVBE
IN DER LIEBE VND
IN DER HEILIGVNG
SAMPT DER ZVCHT

Właściwa inskrypcja:
Ao 1618 DEN 29 NOVEMB.
ZV ABENDS VMB 5 VHR IST
IN WHRER ERKENTNIS VND
ANRVFF VNGIES CHRISTI
MIT HERZLICHEM VORLAN=
GEN NACH DEM EWIGEN LEBEN
IN IHREM WEIBLICHEN DIE EDLE VIL=
EHREN TVGENTREICHE FRAW VRSVLA
GEBORNE ABSCHATZIN AVS DEM HAVSE
KVMERNIK DES EDLEN GESTREN=
GEN EHRENVESTEN VND WOLBE=
NAMBTEN HERRN HANS IOACHIM
VON HAVGWITZ AVF HERRNDORF HERZ
GELIBET ECHE GEMAHLIN IHRES ALTERS
33 IAHR DER GOT GENADE

Dolna inskrypcja modlitewna
PSALM. J. 39: ES WAR DIRT MEIN GEBEINE NICHT VERHOLEN DA ICHIM VERBORGEN GEMACHET WARD: DA ICH GEBILDET WARD VNTEN IN DER ERDEN DEINE AVGEN SAHEN MICH DA ICH NOCH VNBEREITE WAR VND WAR ENALLE TAGE AVF DEIN BAVCH GESCHRIBEN DIE NOCH WER= DEN SOLTEN VND DER SELBEN KEINER DAWAR

Epitafium Johanna George Vessnersa † 1618

Epitafium Johanna George Vessnersa, zmarłego 9 sierpnia 1670 roku.

Górna część epitafium: putto oparte na czaszce. Dewiza mówi: "Dem Kreutz zu Lohne - folgt Palm und Krone"; a więc Krzyż jest nagrodą i następstwem Palmy (chwała) i Korony (zaszczyty); putto wskazuje na napis wyszczególniający powody przyznania zmarłemu Palmy i Korony, a w konsekwencji ubiegania się o Krzyż.

Treść inskrypcji:
Vor diesem Steine
Ruhen die Gebeine
des Wyland Tit. Herrn
Johann George Vessners
gewesen Bestandes Inhahers der Hoch Freyherrlich
Guther Merschwitz und Herrndorf.
Sewiger wurde im Jahr Christi 1670 d. 9 Augt. in
der ..... Peitz von Christi Eltern gezeuget u. Gebohren
Ob thu nun zwar der Herr die Zeit seiner Wallfahrt
sehr offers munderlich tucherle so musten Ihm dennoch die
Gottsichen Leitungen alle mahlrecht sellig fallen
Sonders wurde Er von Gott in seiner dreyfachen Ehesher im
Tit. Frauen Maria einer geb. Teuberin
Tit. Fr. Maria Elisabeth einer geb. Pelssmannin
und
Tit. Fr. Maria Elisabeth einer geb. Herbitin
vergnung .......... 5 Sohn u. 5. Tochtern ertrenet .....................................................................

Dolna część inskrypcji jest bardzo zniszczona i niemożliwa do odczytania.

Epitafium z połowy XVIII wieku

Epitafium Epitafium z połowy XVIII wieku dotyczące wielu osób lecz ze względu na zły stan płyty inskrypcyjnej udało się wyłowić niektóre imiona: Christiana Elisabeth, Gottfried, Elisabeth oraz Balthasar - Pastor tutejszego kościoła. Przy jednym z imion występuje data 1753 rok.

• Odczyt inskrypcji własny